ابزار هدایت به بالای صفحه

اتل متل سمانه  یه دختر شهیده

یه دختری که هیچ وقت بابا جونو ندیده

بابا وقتی شهید شد مامان حامله بوده

بعد که سمانه اومد ،دیگه جنگی ندیده

مامان زود ازدواج کرد بایه مرد غریبه

سمانه حالا اونو بابای خود می دونه

هیچکی بهش نگفته، باباش یه مرد دیگه ست

باباش تو آسمونه، تو یه دنیای دیگه ست

هیچکی بهش نگفته باباش چه مهربون بود

چه ابروی کمونی، باباش چه خوش زبون بود

هیچکی بهش نگفته باباش یه قهرمون بود

تو دشتای شلمچه باباش یه دیده بون بود

سمانه قد کشیده بزرگ شده ماشالله

داره می ره دانشگاه دانشجو اون حالا

حراست دانشگاه، عاصیه از دست اون

مدام باید بهش بگن، موهات اومده بیرون

هفت قلم ارایشو یه مانتو کوچولو

شلوار برمودا و کفش های مثل پارو

تا حالا این دختر و بهشت زهرا نبردن

حتی جلوش اسمی از خون شهید نبردن

خانواده می گن که، بزار یه کم خوش باشه

باباش که رفته طفلی بزار که این خوش باشه

داره دلم می سوزه از بس که بی مرامیم

مگه شهید رفته که ما بخوریم بخوابیم؟

تو اون دنیا جواب باباش رو چی می دیم ما

یه وقت اگه بپرسه امانتم چی شد ها؟

حتی اگه سمانه باباش شهید نباشه

دختر شهر شهید باید اینجوری باشه؟!

*شاعر جانباز:ابوالفضل سپهر*

اين پلاك و استخوان از من به صف جا مانده است 
نقطه پرواز سرخى بود، آنجا مانده است 
من خودم از شوق مى‏رفتم تنم افتاده بود 
در مقام وصل فهميدم كه سرجا مانده است 
بى نشانى را خود من خواستم باور كنيد 
نام گمنامى اگر ديديد تنها مانده است 
من رفيقى داشتم همسنگرم جانباز شد 
دست‏هايش يادگارى پيش مولا مانده است 
آن بسيجى هم كه معبر را برايم باز كرد 
ديدمش آن روز در تشييع بى‏پا مانده است 
يادتان باشد سلاح و كوله و فانسقه‏ام 
زير نور ماه سرخ ، از بهر فردا مانده است 
پاسداريدش مبادا غفلتى خاكسترى 
گيرد عزمى را كه آن از راز زهرا (س) مانده است 

  حرفی نمیزنی چرا «بابای جعبه ای»؟
    خسته شدم بیرون بیا «بابای جعبه ای»
    لطفا بلندتر کمی فریاد هم بزن
    این جا نمی رسد صدا «بابای جعبه ای»
    با ان قَدَت تو جا شدی آنجا ببین مرا
    جا میشوم ببر مرا «بابای جعبه ای»
    قد عروسکم شده ای باور کن ای عزیز
    من‌‌ مادرت قبول؟ ها؟ «بابای جعبه ای»
    بابا عروسکی چرا لالا نمی کنی؟
    شب شد لالا لالا «بابای جعبه ای»